از کهکشان راه شیری تا روستای هریکنده بابل ...

از کهکشان راه شیری تا روستای هریکنده بابل ...

نویسم آدرسم  ،  از کل هستی

بخوان تا مصرع آخر که هستی

منم ،  از کهکشهان  راه  شیری

رسیدند واژه ها از دل چو تیری

من از منظـومه شمسی نـویسم

زکل این جهـان هستی نـویسم

یه جایی خاکی و بس آفرین است

یه سیاره کـه نـام آن زمین است

به خطی نیم کـره ،  باشد شمالی

طلوع خورشید و غروب و حالی

نصیب قـاره ام هـم آسیا ایست

وطـن قـوم و نژادش آریا ایست

آسیایی  ،  جنـوب غـربی آن

برای کشور خود می دهم جان

من هم از کشور ایـران زمینم

مسلمانم و اسلام هست دینم

شمـال کشـورم ، مـازندرانم

تبـری لهـجـه ام ، ورد زبانم

مـن از شهـر خوبم بابل نویسم

زعطـر پـای نارنج ، گل نویسم

درآخـر آدرسم  ، زادگـاه بنده

یه روستایی که نامش هریکنده

سرای ساده ام باغ است و بوستان

درش باز است بـرای کل دوستان

کمی از عمر من غـربت تمام شد

این اوقاتم چه باسرعت تمام شد

بهـار عمـر من پنجـاه و اندی

صفـا کن عـاشقـانه تا بخندی

زمین گرد و پر از جای عجیب است

کسی اینجا نمی ماند ، غریب است

جهانم بس عجیب است و خدایی است

نصیب آدمـی آخـر جـدایی است

نـویسم جـای مـن ، فعلاً همینه

نفس تا می کشم  ، در این زمینه

بفـرما سر بزن یک شاعـری را

از هرکی پرسی دانـد طاهری را

شاعر :میرحمزه طاهری هریکنده ای نوپا