عمو عباس نیومد ...

عمـو عباس نیــومد ...

خیمـــه همــــه منتظــر

وای عمـو جون نیومد

نالـــــــه هــای سکینه

تــو خیمـه باز درومـد

رفته به ســوی فــرات

علقمــــــه آب بیــــاره

لبای خشک و زخمــی

غم تـو دلا مـی کـــاره

  

بـــرلب شـــط فــــرات

مشکی گرفته بردوش

دشمنـــا حلقـــــه زدن

صف کشیدن روبروش

قــدرت دوتــــا دساش

دارن چکـــار می کنن

دشمنـــا دســه دســـه

همش فـــرار می کنن

تیر مـی اومـد هر طرف

عمــو کـــه دست نـداره

چطور می خواد تیرورو

از تـــــو چشاش دراره

از مشکش آب می ریزه

عمــو به فکـــر طفلاس

خیمــه عــــزا گــــرفتن

واسه عمـــویی عباس

آب فــرات شد خـــجل

خشکــی لبهـاشو دیـد

بـوسه زد بر دست او

شهــد گـــلارو چشـید

دلا همـــش محـــــــرم

می رن به سوی عباس

پرچمـــا بالا مــــی رن

با رنگ و بوی عباس

دعــا کــن این نوشته

مــرحــــم دردا بـاشه

دعــــا کنیم ابوالفظل

پناهـــه مــاهـا باشه

***

میر حمزه طاهری هریکنده ای نوپا